شغل شما این نیست که با فرزندتان بازی کنید. اشکالی ندارد که به او پاسخ منفی بدهید و “نه” بگویید. این کار باعث نمی‌شود شما به پدر و مادر بدی تبدیل شوید. و در ضمن فرزندتان هم حق دارد از شما ناراحت شود. وقتی فرزندانمان از ما می‌خواهند با آن‌ها بازی کنیم، دادن پاسخ منفی […]
شغل شما این نیست که با فرزندتان بازی کنید.
اشکالی ندارد که به او پاسخ منفی بدهید و “نه” بگویید.
این کار باعث نمی‌شود شما به پدر و مادر بدی تبدیل شوید.
و در ضمن فرزندتان هم حق دارد از شما ناراحت شود.
وقتی فرزندانمان از ما می‌خواهند با آن‌ها بازی کنیم، دادن پاسخ منفی کار دشواری است چون …
– شما به‌خاطر از دست دادن فرصت وقت‌گذرانی با آن‌ها احساس گناه می‌کنید.
– از اینکه آن‌ها می‌خواهند با شما بازی کنند خوشحال هستید.
– شما از اینکه آن‌ها در گوشی یا تلویزیون غرق نشده‌اند خرسندید.
اما مهم است بدانید:
اول ارتباط، بعد کار.
می‌توانید یه کودک شش ساله بگویید:
“من الان فقط 15 دقیقه وقت دارم که می‌تونم به تو بدم. توی این زمان همه‌ی توجه‌ام به توست. بعد از 15 دقیقه، تو می‌تونی بازی‌ای رو که با هم شروع کردیم ادامه بدی و من هم میرم که کارم رو انجام بدم.”
برای رسیدن به راهی که به نیاز همه پاسخ داده شود همفکری کنید.
می‌توانید بگویید:
“می‌دونم که دوست داری در کنار من بازی کنی. من باید یکم کارهام رو با کامپیوتر انجام بدم. نظرت چیه که بریم بیرون؟ می‌تونیم بریم پارک و در حالی که تو داری اسکیت‌سواری می‌کنی من هم روی یک نیمکت میشینم و کارم رو انجام می‌دم.”
فرزندتان را درگیر کار خودتان کنید.
می‌توانید بگویید:
“من باید این پروژه رو کامل کنم. تو می‌تونی کمکم کنی که برای حل این مشکل راهی پیدا کنیم؟”
“من نمی‌تونم بیشتر از این صبر کنم تا برام تعریف کنی امروز چی شده! بیا در حالی که داریم لباس‌ها رو تا می‌کنیم همه‌ش رو برام تعریف کن.
به فرزندتان مسئولیت بیشتری بدهید.
می‌توانید بگویید:
“ما باید این تابلوها رو روی دیوار بزنیم و من از تو می‌خوام که این پروژه رو مدیریت کنی.“
“بیا ببینیم تو این یک ساعت دوتایی چقدر می‌تونیم کارها رو انجام بدیم. تو می‌تونی بری سراغ این کارها.“
شما می‌توانید:
نیازهای خود را محترم بشمارید و با فرزندتان هم در ارتباط باشید.
فرزند شما این چیزها را می‌آموزد:
اهمیت خود-مراقبتی
ارزش پایبندی به تکالیف و وظایف
توانایی توافق کردن
منبع
big life journal
