تجربیات جدید گاهی چالش‌هایی را به دنبال دارد، وقتی بچه‌ها قرار است کار جدیدی را شروع کنند که در روتین زندگی‌شان نبوده، کمی برایشان سخت است و این سختی کاملا طبیعی و قابل درک است. یکی از دغدغه‌های مهم والدین زمانی است که قرار است بچه‌ها برای اولین بار به مهد یا مدرسه بروند. گاهی […]
تجربیات جدید گاهی چالش‌هایی را به دنبال دارد، وقتی بچه‌ها قرار است کار جدیدی را شروع کنند که در روتین زندگی‌شان نبوده، کمی برایشان سخت است و این سختی کاملا طبیعی و قابل درک است.
یکی از دغدغه‌های مهم والدین زمانی است که قرار است بچه‌ها برای اولین بار به مهد یا مدرسه بروند.
گاهی پیش می‌آید که کودکان به راحتی از والدین جدا نمی‌شوند، صبح وقتی قرار است به مهد / مدرسه بروند دوست ندارند، گریه می‌کنند و گاهی به سختی جدا می‌شوند و درخواست می‌کنند «نرو، تو هم بمان.»
چرا این اتفاق می‌افتد؟
کودکان مثل همه‌ی ما انسان‌ها نیازهایی دارند، دو نیاز اصلی کودکان شامل نیاز به مراقبت شدن و نیاز به استقلال و اکتشاف است.
فرآیند به دست آوردن استقلال با کمک و همراهی امن اتفاق می‌افتد. کودک برای شناخت محیط جدید و اعتماد به آن نیاز به زمان و همراهی مادر یا پدر دارد تا با خاطری آرام به محیط جدید و افراد جدید اعتماد کند و با احساس درونی از امنیت به کشف تجربه‌های جدید برود.
آنچه ممکن است در ذهن کودک بگذرد:
· نکنه برم مهد کودک و کسی نیاد دنبالن.
· نکنه اتفاقی برام بیفته.
· نکنه اتفاقی برای مامان و بابا بیفته.
· نکنه دلم برای مامانم/ بابام تنگ بشه.
چه کنیم؟
· بدانیم که هر تجربه‌ی تازه با ابهام و کمی نگرانی همراه است.
· فرصت‌های کوچک جدایی ایجاد کنیم، مثل بیرون رفتن‌های کوتاه و آرام آرام طولانی‌تر.
· هر بار به او بگوییم کی می‌رویم و کی بازمی‌گردیم.
· بهتر است طی روزهای متوالی کودک را کم‌کم با فضای مهدکودک یا مدرسه آشنا کنیم.
· به کودک اجازه بدهیم مدتی نزدیک‌مان بماند.
· شرایط و نیاز هر کودک متفاوت است و ممکن است یک کودک به یک ساعت زمان و دیگری یک ماه زمان نیاز داشته باشد.
· اگر فرزندمان غمگین، نگران یا … است، در مورد احساساتش صحبت کنیم، سعی نکنیم به سرعت از احساستش عبور کنیم.
· سعی نکنیم حواسش را پرت کنیم.
· روتین‌هایی مخصوص خودمان و فرزندمان برای خداحافظی بسازیم و زمان هر جدایی (زمان خواب، خرید رفتن بدون کودک و…) از آنها استفاده کنیم، مثلا بزن قدش، بوسه و…
· در لحظه جدایی جملاتی کوتاه و اطمینان بخش بگوییم. مثلا: «تو ناراحتی که مامان باید بره، میفهمم، آره دوست داشتی که می بودم ولی من همیشه زود برمی‌گردم میدونی که قول میدم.»
· مهم است بچه‌ها بدانند که ما تحت هر شرایطی دوستشان داریم.
· کمی خلاق باشیم؛ مثلا «هر وقت دلمان برای هم تنگ شد، می‌توانیم به عکس توی کیفمان نگاه کنیم.»
· در صورتی که بی‌قراری‌های کودکمان زیاد و شرایط پیچیده است، برای جدایی عجله نکنیم و با یک روانشناس کودک مشورت کنیم. مهم این است که در کل این فرآیند به فرزندمان اطمینان خاطر و احساس امنیت بدهیم.
گردآوری: فریبا کمالی
